ترانشیپ ( ترانشیپمنت ) TRANSHIPMENT
ترانشیپ یا ترانشیپمنت عبارت است از انتقال کالا از یک وسیله نقلیه به وسیله نقلیه دیگر. این نوع نقل و انتقال بیشتر در حمل و نقل ترکیبی رایج است که در آن از وسایل نقلیه مختلف از جمله کشتی، هواپیما ، قطار ، کامیون ، تریلر و سایر وسایل برای ارسال کالا به مقصد استفاده می شود. جریان انتقال غالبا با تخلیه و بارگیری مجدد همراه بوده و به دو شکل انتقال مستقیم و انتقال غیر مستقیم می باشد.
 
نکته : ترانشیپ یک رویه گمرکی نیست، بلکه روشی برای حمل و نقل کالاست.
 
کالایی که وارد گمرک می شود با توجه به شرایطی که دارد باید تحت ضوابط خاصی ارسال، حمل و تحویل گمرک شود تا قاچاق به حساب نیاید. بر همین اساس کالا را به صورت ترانشیپ به گمرک جدید منتقل می کنند. در واقع ترانشیپ نوعی حمل و نقل است که در آن کالا تحت نظر گمرک از یک وسیله حمل نقل ورودی به یک وسیله حمل و نقل خروجی منتقل می شود.
گاهی تجار برای آنکه هزینه های نقل و انتقال مستقیم به کشور دیگری را کاهش دهند و یا تحریم هایی که بر علیه کشور مقصد اتخاذ شده است را دور بزنند مایل اند تا کالای خود را ابتدا به یک کشور دیگر منتقل و سپس با روش ترانشیپ به کشور مقصد منتقل نمایند تا بتوانند کالای خود را به کشور مقصد برسانند.

ترانشیپ امروزه در امر صادرات و واردات کالا تاثیرات بسیاری گذاشته است که از جمله ی مزایای آن می توان به موارد زیر اشاره کرد :
روان تر شدن انجام ترخیص کالا 
کاهش هزینه ها

جلوگیری از قاچاق کالا
رویه ترانشیپ عملا ترکیبی از 2 یا تعداد بیشتری ترانزیت می باشد که با توجه به هدف مورد نظر تعداد ترانزیت ها متفاوت خواهد بود. مزیتی که در رویه ترانشیپ نسبت به ترانزیت ایجاد شده است اظهار یک ترانزیت و عدم نیاز به اظهار مجدد برای ترانزیت های بعدی مرتبط با ترانزیت اولیه می باشد.
از آنجایی که اکثر اطلاعات اظهارنامه ترانزیت اول با ترانزیت های مرتبط بعدی یکسان است با این تفاوت که حامل تغییر می یابد یا کالای اظهارنامه ترانزیت اول به صورت بخش بخش در چند اظهارنامه ترانزیت حمل خواهد شد. در نتیجه می توان با استفاده از رویه ترانشیپ اطلاعات مشترک اظهارنامه ها را از طریق سیستم منتقل نمود و بدین ترتیب نیازی به اظهار مجدد نخواهد بود.
کاربردهای ترانشیپ
حمل کالاهای چند مقصدی : بدین صورت که برای ارسال 2 یا چند محموله که در مجموع ظرفیت یک وسیله نقلیه (قطار،تریلی،…) را اشغال می کنند به مقصد شهرهای نزدیک به هم ( نسبت به فاصله از مبداء )، یک گمرک که نزدیک به شهرهای مقصد باشد به عنوان گمرک میانی انتخاب می شود و پس از تخلیه در انبار و تفکیک قبض انبار (به صورت فیزیکی یا سیستمی / تحت عملیات گمرکی) هر محموله در یک وسیله نقلیه به سمت مقصد خود بارگیری می شود.
در رویه ترانشیپ می توان با وارد کردن قبض انبار جدید، گمرک میانی و گمرک مقصد شماره سریال و کوتاژ دریافت نمود. بدین ترتیب در بخش عمده مسیر به جای چند وسیله نقلیه از یک وسیله نقلیه استفاده می شود. مطابق شکل زیر:










​​​​​​​












تغییر حامل : برای تغییرحامل ، به عنوان مثال از ماشین به قطار، از قطار به ماشین و یا از ماشین ایرانی به خارجی و … نیازی به اظهار مجدد نیست و می توان با همان شماره قبض انبار و تعیین گمرک میانی و مقصد، از سامانه پنجره واحد شماره سریال و کوتاژ دریافت نمود. مطابق شکل زیر:




















​​​​​​​
انواع مختلف ترانشیپ
ترانشیپ دو نوع مختلف دارد :
یکی ترانشیپ‏ های مربوط به حمل و نقل داخلی است که ترانشیپ داخلی نامیده می‏ شود.
دیگری ترانشیپ ‏های مربوط به حمل و نقل خارجی است که ترانشیپ بین المللی نام دارد.
ترانشیپ داخلی
ترانشیپ داخلی، تفاوت قابل توجهی با ترانشیپ بین المللی ندارد. اگر می ‏خواهید از ترانشیپ برای حمل و نقل کالای خود در مقاصد مختلف کشوری استفاده کنید، باید تاییدیه آن را از طرف دولت دریافت کنید.

به عبارت دیگر، لازم است در سایت گمرک جمهوری اسلامی ایران اقدام به ساخت اکانت کاربری کنید و به ترتیب مراحل زیر را انجام دهید :

ابتدا از طریق گزینه دور اظهارات ترانزیت در منوی اصلی، باید اطلاعات کامل کالا به صورت بارنامه و قبض انبار ، معرفی شود.
در مرحله دوم باید گزینه ترانشیپ داخلی توسط متقاضی انتخاب شود.













​​​​​​​





در مرحله سوم، آیکونی با نام گمرک میان راهی به متقاضی معرفی خواهد شد که بسته به مقصد مورد نظر، باید تمامی مراحل مرتبط با آن انجام شود.


















​​​​​​​

ترانشیپ بین المللی
ترانشیپ بین المللی بسیاری در مناطق گمرگی انجام می‌شود. بنابراین از بررسی‌ها و عوارض گمرکی جلوگیری به عمل می‌آید، در غیر این صورت سبب تاخیر حمل و نقل کارامد می‌شود. این روش حمل و نقل به طور معمول کاملا قانونی و به صورت بخشی از تجارت روزمره جهانی انجام می‌شود، اما می‌تواند مانند ورود غیرقانونی، قاچاق یا کالاهای بازار خاکستر مورد استفاده قرار بگیرد. این روش ترانزیت معمولا برای صرفه‌جویی در هزینه حمل و نقل انجام می‌شود، اما زمان رسیدن به مقصد را افزایش می‌دهد.
بعد از انجام این مراحل، متقاضی باید منتظر تایید نهایی اعلام وصول پروانه در گمرک میانی باشد. زمانی که این تاییدیه ابلاغ شد، دو حالت پیش می ‏آید. ابتدا اگر قرار باشد ارسال بار به مقصد‏های جداگانه ‏ای انجام گردد، قبض بار باید تفکیک و قبض جدید دریافت شود.
در این مرحله، متقاضی باید وارد منوی دریافت سریال ترانشیپ شده و اطلاعاتی از قبیل شماره قبض انبار ، گمرک میانی ، گمرک مقصد و موارد مشابه را وارد کند. البته لازم به ذکر است که دیگر نیازی به وارد کردن مجدد اطلاعات اظهارنامه ( اظهارنامه گمرکی ) نیست. در نهایت، برای هر مقصد مختلف، یک شماره سریال جدید ایجاد می‏ شود که در وضعیت کوتاژ قرار دارد.
حالت دوم برای زمانی است که قرار باشد تنها تغییر حامل یا وسیله حمل و نقل انجام شود. این مرتبه دیگر نیازی به تفکیک قبض بارها نخواهد بود و فرد متقاضی می ‏تواند از طریق منوی دریافت سریال ترانشیپ، شماره قبض گمرک میانی و مقصد را وارد کند و شماره سریال جدید را که در وضعیت کوتاژ قرار دارد، دریافت کند.
​​​​​​​
عملیات گمرکی ترانشیپ ، هیچ تفاوتی با عملیات گمرکی ترانزیت ندارد و شامل تمامی موارد زیر می ‏شود :
ارزیابی
کارشناسی
صدور بیجک
درب خروج
تاخیر در ترانشیپ
تاخیر هنگام ارسال محموله به خارج از کشور، با توجه به مسیر طولانی تر در چنین شرایطی کاملا معمول است. به دلیل ماهیت ترانشیپ ، محموله شما تخلیه و در کشتی دیگری بارگیری می‌شود که به زمان بیشتری نیاز دارد. ممکن است بارگیری کامل کشتی ورودی توسط یک بندر یک هفته طول بکشد و بارگیری آن در کشتی جدیدی که به مقصد نهایی می‌رسد، تا یک هفته دیگر به طول انجامد. این تأخیرهای طولانی می‌تواند نتیجه ازدحام بندر باشد و گاهی اوقات به تأخیرهای یک ماهه تبدیل شود. به همین دلیل، استفاده از این روش تنها درصورتی توصیه می‌شود که هیچ مسیر مستقیم حمل و نقل به مقصد وجود نداشته باشد.
ردیابی ترانشیپ
بهترین راه برای پیگیری بار خود در هنگام استفاده از این روش ترانزیتی ، استفاده از ویژگی ردیابی آنلاین مسیر حمل و نقل است. شما می‌توانید به وب سایت شرکتی که مسئول حمل و نقل بار شماست بروید و شماره بارنامه خود را وارد کنید و اطلاعات مربوط به زمان حرکت و ورود کشتی را به دست آورید. همچنین می‌توانید کشتی دیگری را که محموله برای مقصد نهایی با آن حمل می‌شود را همراه با جزئیات تاریخ عزیمت و ورود مشاهده کنید.

تفاوت ترانزیت و ترانشیپ
واژگان ترانزیت و ترانشیپ اغلب به جای یکدیگر استفاده می‌شوند و تعاریف قانونی آن‌ها می‌توانند با توجه به هدف و در بین حوزه‌های قضایی متفاوت باشند. بنیاد بین المللی فعالیت‌های گمرکی – کنوانسیون بین المللی سازمان جهانی گمرک در سال ۱۹۷۴ در مورد ساده‌سازی و هماهنگی فرآیندهای گمرکی (کنوانسیون کیوتو تجدید نظر شده) – ترانزیت را به عنوان “فرآیند گمرکی که طی آن کالا تحت کنترل گمرک از یک گمرک به اداره دیگر حمل می‌شود” و ترانشیپ را به عنوان “فرآیند گمرکی که طی آن کالا تحت کنترل گمرکی از وسیله حمل و نقل وارداتی به وسیله حمل و نقل صادرکننده در منطقه یک اداره گمرک که دفتر واردات و صادرات است، منتقل می‌شود” تعریف می‌کند.
در اصطلاح عامیانه ترانزیت ، حمل و نقل کالا از طریق قلمرو است که کالا در وسیله اصلی حمل و نقل باقی می‌ماند (به عنوان مثال کشتی ، قطار یا هواپیما)، و ترانشیپ ، حمل کالا از طریق قلمرویی است که کالا در آن‌جا از یک وسیله حمل و نقل تخلیه و در وسیله حمل و نقل دیگر بارگیری می‌شود.
محموله هایی که از طریق این دو روش حمل می‌شوند، به منظور تسهیل تجارت، معمولا تحت مقررات نظارتی و گزارش‌دهی کمتری قرار دارند؛ زیرا آن‌ها در معرض خطرات مالیاتی ، ایمنی و امنیتی محدود برای کشوری که از آن عبور می‌کنند هستند. با این حال، برای جلوگیری از قاچاق و ایجاد کنترل‌های گمرگی سختگیرانه تر (به عنوان مثال کنترل صادرات )، بسیاری از اختیارات قانونی ایجاب می‌کند که برای دسته بندی محموله‌ها بر حسب ترانشیپ یا ترانزیت ، مقصد یا گیرنده آن ها هنگام ورود به قلمرو، باید همان مقصد یا گیرنده هنگام خروج از قلمرو باشد.

سخن پایانی
ترانشیپ نوعی حمل و نقل است که در تجارت امروز دنیا به شدت مطرح است و با رشد ترافیک جهانی در حال افزایش نیز هست. مراکز این نوع از حمل و نقل اغلب در تنگراه‌ها و تقاطع مسیرهای دریایی است. با توجه به روند این نوع از حمل و نقل و تاخیرهای احتمالی که بعضا طولانی مدت هستند، بهتر است از این روش تنها در شرایطی استفاده کنیم که هیچ مسیر مستقیمی از مبدا به مقصد وجود نداشته باشد.

همان گونه که گفته شد حمل ترکیبی یا همان چندوجهی از تمام ناوگان حمل استفاده می‌کند تا یک محموله را به مقصد برساند. این روش حمل‌ونقل بهترین شیوه‌ای است که با آن می‌توان محموله‌های متعدد را ترکیب کرد و سپس آنها را در لاین‌های جدا ارسال نمود. اغلب کارفرمایانی که از این شیوه حمل استفاده می‌کنند، آن را به‌عنوان یک گزینه مقرون‌ به‌صرفه در نظر می‌گیرند. اما باید توجه داشت که شاید همیشه شیوه حمل چندوجهی گزینه درستی نباشد.
 برای حمل محموله‌هایی که فوری هستند و زمان برای آنها در اولویت است اما تفاوتی در وسیله حمل آن ندارد، روش‌های دیگری نیز وجود دارد مانند روش بین مدلی. تفاوت روش بین مدلی با روش چندوجهی در باز شدن یا مهر و موم ماندن محموله است. درصورتی‌که از چندین ناوگان حمل‌ونقل برای به مقصد رسیدن کالا استفاده شده ولی کانتینرها باز نشده‌اند، اصطلاحاً روش بین مدلی به‌کار رفته است؛ بااین‌ وجود اگر محموله‌ها از کانتینر تخلیه شوند و پس از تغییر وسیله نقلیه مجدداً بارگیری شوند، اصطلاحاً گفته می‌شود که روش حمل ترکیبی روی داده است.
 باتوجه‌به قوانینی که درباره حمل جاده‌ای و موارد مرتبط با آن، نگهداری اکوسیستم و تمرکز بر صرفه‌جویی در منابع مدون شده است، باید روش حمل ترکیبی را متناسب با آینده‌ای روشن در نظر گرفت. باوجوداینکه استفاده از روش چندوجهی صرفه‌جویی در هزینه و زمان را در پی دارد، اما منجر به این مورد می‌شود که روش‌های متنوع حمل به کار گرفته شوند. ترکیب این روش‌ها و رعایت قانون و استانداردهای محیطی، کربن حاصل از تجمع روش‌های حمل‌ونقل را کاهش می‌دهد.
در مجموع باید گفت که این روش، یک شیوه تضمینی در حمل کالا به شمار می‌رود و لازم است که در داخل کشور توجه بیشتری به آن شود.
 
تناسب روش حمل‌ونقل ترکیبی با محیط‌زیست
با توجه ‌به سیاست‌هایی که درباره حفظ اکوسیستم مطرح شد، باید گفت که چشم‌اندازهای روش حمل‌ونقل ترکیبی به شرح ذیل هستند: بهبود کارایی ناوگان‌های حمل‌ونقل و ارزیابی منابع تغذیه آنها مانند انواع سوخت، آموزش رانندگان جاده‌ای برای کاهش مضرات زیست‌محیطی کار، برنامه‌ریزی صحیح در مسیر حمل کالا و بهینه‌کردن پایانه‌هایی که نقش توزیع را برعهده دارند. بهترین روش برای افزایش توان کاری و در کنار آن حفظ محیط‌زیست این است که ماشین‌ها تاحدامکان بهره‌وری بالاتری داشته باشند، سفرهای خالی در جاده‌ها نباشد و شبکه‌های توزیع به‌صورت استراتژیک و مداوم ارزیابی شوند.
 افزایش بهره‌وری برنامه‌های سفری که کامیون‌ها بر اساس آن کار می‌کنند، در راستای بهبود عملیات‌های گوناگون ناوگان حمل‌ونقل خواهد بود. تغییر ناوگان حمل‌ونقل از کامیون‌ها و جاده به سمت قطار و مسیرهای ریلی و همچنین استفاده از ماشین‌هایی که سوخت آنها گازسوز و طبیعی است، سبب شد تا آلودگی‌های محیطی کمتر شوند.
 در زمینه کانتینرها و انبارهایی که در بنادر و در نزدیکی دریا قرار داشتند، استفاده از انرژی‌های تجدیدپذیر مانند کاربرد باتری‌های خورشیدی منجر به کاهش آلودگی آب‌های خلیج گردید. وجود پیشرفت و فناوری در هر حوزه‌ای مفید و اجتناب‌ناپذیر است و ناوگان حمل‌ونقل نیز از این قاعده مستثنی نیست. مصرف‌کنندگان بنادر و جاده‌ها باید به این نکته توجه کنند که باید در عملیات‌های خود به کاهش مضرات و آلودگی‌های اکوسیستم توجه کنند که این امر در سایه استفاده از روش‌های چندوجهی حمل میسر خواهد بود. 

حمل کالا به روش ترکیبی چگونه انجام می‌شود

جابه‌جایی کالا و محموله‌ها با سایز و محتوای مختلف به‌وسیله انواع روش حمل کالا صورت خواهد گرفت که هر یک از آنها روش‌های محدودتر در زیرمجموعه‌های خود دارند. یکی از روش‌های حمل کالا به کشورهای مختلف، حمل‌‌ونقل دریایی است که به شیوه ترکیبی انجام می‌شود. روش ترکیبی به این معناست که از ناوگان حمل هوایی، زمینی (ریل و کامیون) و دریایی برای حمل یک کالا استفاده شود. در شیوه ترکیبی حمل دریایی، کانتینرها نقش مهمی دارند.
درگذشته انواع محموله‌هایی که شناخته‌شده بودند، به‌وسیله ابزار ابتدایی بشکه‌ها و دبه حمل می‌شدند اما امروزه همان بار از کانتینر برای حمل استفاده خواهد کرد. با این تفسیر می‌توان گفت که هر کانتینر بیش از یک جعبه فلزی بزرگ اهمیت دارد و بدون وجود آنها حمل آسان به اقصی‌نقاط جهان میسر نبود. هم‌اکنون به‌غیراز برخی فله‌ها و مایعات، ۹۰ درصد بارهای دریایی با کانتینر حمل می‌شوند. افزایش حمل دریایی کانتینری بارها با چندوجهی شدن حمل دریایی رابطه مستقیم دارد و بیشتر شدن یکی از آنها افزایش دیگری را در پی دارد.
به‌جرئت می‌توان گفت که سیستم حمل چندوجهی و ترکیبی دریا به یک‌پایه به نام حمل کانتینری نیاز دارد. علاوه‌برآن موارد، تغییراتی که در تنظیم محموله‌ها به وجود آمده است، سبب شده تا روش‌های مالکیت در سراسر مسیر حمل کالا ایجاد شود. برای فهم سیستم‌های مذکور، باید مبانی حمل کانتینری برای کشتی‌ها موردمطالعه قرار بگیرد. این مبانی اموری مانند استاندارد کردن، یکپارچگی، تولید کشتی کانتینری، سامانه‌های متخصص، جرثقیل‌های دروازه‌ای، افزایش استفاده از اراضی، ترانشیپمنت و سازه چندین نرخی خواهند بود.

حمل و نقل ترکیبی

حمل خرده بار (گروپاژ) چیست و چگونه انجام می شود؟
حمل خرده بار یا گروپاژ (Groupage) زمانی انجام می شود که  قصد حمل و نقل یک محموله با وزن و حجم کم را داریم. از آنجا که حجم و وزن این محموله کم است، حمل و نقل آن با یک کامیون با ظرفیت کامل و دربست اقتصادی و مقرون به صرفه نمی باشد. اما اگر این محموله به صورت مشترک با سایر کالاها و در یک کانتینر حمل شود، هزینه های حمل و نقل خرده بارها نیز بین صاحبان کالا تقسیم می شود.
روش حمل خرده بار یا گروپاژ در هر دو مورد واردات و صادرات کالا مورد استفاده قرار می گیرد و کاربرد زیادی در حمل و نقل بین المللی کالا دارد.
کار انتقال زمانی آغاز می شود که وسیله نقلیه با خرده بارها پر شود. گاهی اوقات در حمل خرده بار وسیله نقلیه در چند مرتبه بارگیری و در چند مرتبه هم تخلیه می شود و همین امر موجب طولانی شدن زمان تحویل کالا در این نوع حمل و نقل می گردد. بارهای مختلف را می توان با روش حمل خرده بار یا گروپاژ انتقال داد.














مزایا و معایب حمل خرده بار چیست؟
زمانی که فضای یک کانتینر برای یک محموله ی کوچک و با وزن کم، زیاد است، به منظور صرفه جویی در هزینه، کالاها به صورت حمل خرده بار منتقل می شوند. و به عبارتی صاحب کالا دیگر صاحب کل فضای وسیله نقلیه نمی باشد و تنها بخشی از آن به حمل کالای او اختصاص داده می شود.
همانطور که اشاره شد از جمله مزایای مهم و اصلی حمل خرده بار کاهش هزینه های حمل و نقل کالا است. اما از جمله معایب آن می توان به طولانی شدن زمان حمل و نقل اشاره کرد، که گاهی اوقات منجر به از بین رفتن بازار فروش کالاها می شود.
یکی از مزایای دیگر حمل خرده بار این است که خرده بارها را می توان با انواع وسایل نقلیه مثل کامیون، وانت بار، موتور و هواپیما جابجا کرد. علاوه بر این، تحویل کالا به عنوان بخشی از محموله های گروپاژ بسیار راحت است.
از جمله معایبی که قبلا به آن اشاره شد این است که زمان حمل کالاها در این روش زیاد می شود که اغلب به دلیل اخذ مجوز استاندارد برای برخی خرده بار ها است.

















بسته بندی خرده بارها به چه روش هایی انجام می شود؟
از جمله عوامل اصلی که از آسیب به کالاها حین جابجایی جلوگیری می کند، بسته بندی درست و اصولی کالاها می باشد. انواع مختلفی از روش های بسته بندی کالا در حمل خرده بار وجود دارد که شامل: بسته بندی کوچک، جعبه های مقوایی، پالت های پلاستیکی و پالت های چوبی می باشد.
مزایا و معایب انواع روش های بسته بندی خرده بارها
روش بسته بندی کوچک، روشی اقتصادی و به صرفه است. اما به دلیل اینکه برای محیط زیست مضر می باشد نمی توان مجددا از آن استفاده کرد.
جعبه های مقوایی در برابر وزن زیاد محموله، فشار زیاد، رطوبت و تغییرات آب و هوایی حین حمل و نقل، هیچ گونه مقاومتی ندارند که از معایب این روش بسته بندی به شمار می رود. علاوه بر این جعبه های مقوایی نیز برای محیط زیست مضر می باشند.
پالت های پلاستیکی در مقایسه با جعبه های مقوایی از مقاومت بیشتری در برابر عوامل مختلف برخوردارند، اما باز هم ممکن است با وارد آمدن فشار زیاد مقاومت خود را از دست بدهند و خراب شوند. از جمله معایبی که می توان برای پالت های پلاستیکی اشاره کرد، عدم ثبات آنها و به حرکت درآمدن آنها طی مسیر حمل و نقل است که باعث آسیب دیدن کالاها می شود.
اما  استفاده از پالت های چوبی نسبت به دیگر روش ها پرکاربردتر است چرا که در مقایسه با روش های دیگر دوام بالاتری دارد. علاوه بر این ضرر کمتری برای محیط زیست دارد و قابل بازیافت می باشد. مزیت دیگر پالت های چوبی این است که فضای کمتری می گیرند.


















توضیح طرح لجستیک حمل خرده بار
حمل بار تک واحدی از انبار تامین کننده مشتری به انبار تجمیع برای تکمیل و بارگیری.
پردازش و بررسی دقیق بار در انبار تلفیق، که می تواند شامل توزین، جداسازی و بسته بندی مجدد بار و همچنین استفاده از بسته بندی و ظروف اضافی باشد.
پردازش گمرکی و تهیه سایر اسناد لازم برای حمل و نقل کالا.
حمل گروپاژ به کشور مقصد از طریق حمل و نقل جاده ای.
ترخیص کالا از گمرک در کشور مقصد و همچنین پردازش اسناد مورد نیاز برای فروش بیشتر کالا یا استفاده از تجهیزات در کشور مقصد.
تحویل بار تک واحدی به آدرس مشخص شده.















نحوه برآورد هزینه ها در حمل خرده بار (گروپاژ) به چه صورت است؟
از جمله فاکتورهایی که در تعیین هزینه در این نوع حمل و نقل موثر می باشند، عبارتند از: ارتفاع، وزن، اندازه و ابعاد خرده بارها. افراد کارشناس و مجرب با در نظر گرفتن این فاکتورها، هزینه های حمل خرده بار را به طور دقیق برآورد می کنند.
در حمل خرده بار از چه کانتینرهایی استفاده می شود؟
دو نوع اصلی از کانتینرها به منظور حمل خرده بار به کار گرفته می شود: کانتینرهای FCL و کانتینرهای LCL. در ادامه به شرح این کانتینرها می پردازیم.
کانتینرهای FCL (Full Container Load): کانتینرهای اختصاصی هستند که به منظور حمل بار و کالاهای یک بازرگان در نظر گرفته می شوند. کالای حمل شده توسط این کانتینرها مربوط به یک پروانه گمرکی می باشد. محموله های FCL کل کانتینر را اشغال می کنند یعنی کانتینر در کارخانه بارگیری و مهر و موم می شود و هنگامی که به مقصد می رسد تخلیه می شود. این کانتینرها در واقع با نام کانتینرهای دربستی شناخته می شوند.
کانتینرهای LCL (Less-than Container Load): این کانتینرها حامل کالاهای مربوط به اشخاص مختلف در کنار هم می باشند. برعکس کانتینرهای  FCL، کالاهای حمل شده با این کانتینرها مربوط به چند پروانه گمرکی است.





















نکات مهم در حمل گروپاژ چیست؟
یکی از نکاتی که در مورد حمل خرده بار در حمل و نقل بین المللی وجود دارد این است که برای تمامی کالاهایی که در کنار هم قرار دارند و به صورت مشترک حمل می شوند، تنها یک بارنامه صادر و در اختیار حمل کننده قرار می گیرد.
زمان تحویل بار بسته به زمان لازم برای تکمیل و بارگیری هر محموله و همچنین مسیر حمل و نقل و عوامل دیگر متفاوت است و ممکن است به طول بینجامد. نکته ی مهمی که بایستی در مورد حمل خرده بار در نظر داشت، زیادشدن فرایند تحویل کالا به علت توقفات و بارگیری های بین راه است که ممکن است روی تجارت شما تاثیر بگذارد. اما همانطور که گفته شده روشی مقرون به صرفه برای حمل بار می باشد.  
عنصر اصلی در زنجیره حمل و نقل گروپاژ، تلفیق محموله های کوچک از کالاهای مختلف در انبار است. بنابراین انبارهای تلفیقی به عنوان مراکز مهم و اصلی برای حمل و نقل منظم و درست محموله های خرده بار نقش اصلی را در این نوع حمل و نقل کالا ایفا می کنند.
















روش گروپاژ نه تنها در حمل و نقل بین المللی کاربرد فراوانی دارد بلکه به منظور جابجایی بین شهری خرده بارها نیز بسیار پرکاربرد می باشد، چرا که هزینه کمتری برای آن پرداخت می شود.

گروپاژ و خرده بار